എൻ.ബി.എ.യുടെ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും മികച്ച കളിക്കാരനായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്ന മൈക്കൽ ജോർദാന്റെ പ്ലേഓഫ് പ്രകടനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു സുപ്രധാന വസ്തുത വീണ്ടും ശ്രദ്ധേയമാവുകയാണ്. ഷിക്കാഗോ ബുൾസിനായി താൻ നേടിയ ആറ് എൻ.ബി.എ. ചാമ്പ്യൻഷിപ്പുകളിലും ജോർദാന്റെ ടീം ഒരു ഘട്ടത്തിലും ‘അണ്ടർഡോഗ്’ (വിജയിക്കാൻ സാധ്യത കുറവായ ടീം) ആയിരുന്നില്ല എന്നതാണ് ആ പ്രത്യേകത.
1991, 1992, 1993 വർഷങ്ങളിലും പിന്നീട് 1996, 1997, 1998 വർഷങ്ങളിലുമായി ആറ് എൻ.ബി.എ. കിരീടങ്ങൾ ഷിക്കാഗോ ബുൾസ് സ്വന്തമാക്കിയപ്പോൾ, മൈക്കൽ ജോർദാൻ ഓരോ ഫൈനൽ സീരീസിലും തന്റെ ടീമിനെ മുന്നിൽ നിന്ന് നയിച്ചു. ഈ ഓരോ സീരീസിലും ബുൾസ് തന്നെയായിരുന്നു കിരീട സാധ്യതയിൽ മുന്നിട്ട് നിന്ന ടീം. ഇത് ജോർദാന്റെ വ്യക്തിഗത മികവിനപ്പുറം, ടീമിനെ ഒരു ചാമ്പ്യൻഷിപ്പ് നിലവാരത്തിലേക്ക് ഉയർത്താനുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഴിവിനെയും, ഷിക്കാഗോ ബുൾസിന്റെ അക്കാലത്തെ അപ്രമാദിത്വത്തെയും എടുത്തു കാണിക്കുന്നു.
സാധാരണയായി, എൻ.ബി.എ. പ്ലേഓഫുകളിൽ പലപ്പോഴും ദുർബലരെന്ന് കരുതുന്ന ടീമുകൾ ശക്തരെ അട്ടിമറിക്കുന്നത് കാണാറുണ്ട്. എന്നാൽ മൈക്കൽ ജോർദാന്റെ കരിയറിൽ, പ്രത്യേകിച്ച് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആറ് ചാമ്പ്യൻഷിപ്പ് സീസണുകളിൽ, അത്തരമൊരു സാഹചര്യം ഒരിക്കലും ഉണ്ടായിട്ടില്ല. 1995-ലെ ഈസ്റ്റേൺ കോൺഫറൻസ് സെമിഫൈനലിൽ ഓർലാൻഡോ മാജിക്കിനോട് പരാജയപ്പെട്ടത് മാത്രമാണ് അദ്ദേഹം കിരീട ഫേവറിറ്റുകളായിട്ടും ഒരു പ്ലേഓഫ് സീരീസ് തോറ്റ ഒരേയൊരു സന്ദർഭം.
തുടർച്ചയായി മൂന്ന് കിരീടങ്ങൾ (ത്രീ-പീറ്റ്) രണ്ട് തവണ നേടിയ ഏക ടീമെന്ന റെക്കോർഡും ഷിക്കാഗോ ബുൾസിനുണ്ട്. ഈ വിജയങ്ങളിലെല്ലാം ജോർദാന്റെ പ്ലേഓഫ് പ്രകടനങ്ങൾ അഭൂതപൂർവ്വമായിരുന്നു. എക്കാലത്തെയും മികച്ച പ്ലേഓഫ് സ്കോറിംഗ് ശരാശരി (33.4 PPG) ജോർദാന്റെ പേരിലാണ്. ഇത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കളിയിലെ ആധിപത്യം വ്യക്തമാക്കുന്നു.
മൈക്കൽ ജോർദാന്റെ ഈ സമാനതകളില്ലാത്ത റെക്കോർഡ്, ഒരു കളിക്കാരൻ എന്ന നിലയിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആത്മവിശ്വാസത്തെയും ടീമിന്റെ വിജയത്തിൽ അദ്ദേഹം ചെലുത്തിയ സ്വാധീനത്തെയും ഊട്ടിയുറപ്പിക്കുന്നതാണ്. ഒരു എതിരാളിയെന്ന നിലയിൽ ആർക്കും എളുപ്പത്തിൽ തോൽപ്പിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു പ്രതിഭാസമായിരുന്നു മൈക്കൽ ജോർദാൻ എന്ന് ഇത് വീണ്ടും തെളിയിക്കുന്നു.
